25 marca 2011 roku, przed godziną 17.00 na tarnobrzeskim rynku gromadzić zaczęły się rzesze wiernych wraz ze swoimi duszpasterzami, by stąd o godz. 17.00 w wielkopostnym rozmodleniu, rozważając stacje Drogi Krzyżowej, procesyjnie udać się do świątyni pw. Chrystusa Króla. Droga Krzyżowa była równocześnie „Marszem dla życia”. Za treść rozważań posłużyły myśli i refleksje naszego Rodaka – Sługi Bożego Jana Pawła II. Marszowi przewodniczył ks. Stanisław Bar – proboszcz parafii Św. Barbary w Tarnobrzegu
Punktem centralnym tego dnia była uroczysta Eucharystia w parafii Chrystusa Króla, której przewodniczył i homilię wygłosił J. E. ks. bp Krzysztof Nitkiewicz – ordynariusz diecezji sandomierskiej. W koncelebrze wraz z biskupem sandomierskim Mszę św. sprawowali przybyli na tę uroczystość kapłani z diecezji. W liturgii Mszy świętej czynnie uczestniczyły również doradczynie życia rodzinnego z terenu diecezji.
Na wstępie rozpoczynającej się uczty przy Stole Pańskim głos zabrał proboszcz parafii pw. Chrystusa Króla ks. Adam Marek, który podziękował przybyłym wiernym za udział w manifestacji na rzecz obrony życia oraz podkreślił znaczenie podobnych inicjatyw dla współczesnego społeczeństwa. Jak podkreślał ks. Adam święto Zwiastowania Pańskiego gromadzi wiernych w świątyniach, aby dziękować Bogu za wielki dar życia ludzkiego. „Jednocześnie uświadamiamy sobie, jak ważna jest troska o ludzkie życie od jego poczęcia do naturalnej śmierci w czasach, gdy narażone one jest na wiele niebezpieczeństw” – mówił dalej proboszcz parafii Chrystusa Króla. W homilii bp Nitkiewicz podkreślał, że świętość życia i jego niezbywalna wartość płyną z Bożego pochodzenia. Jak mówił Pasterz Diecezji ”Przez swoje „tak„ Maryja stała się matką nowego stworzenia, nowego życia. Z niej, bowiem narodził się Boży Syn, Który dokonał dzieła odkupienia”. Jak mówił Ksiądz Biskup człowiek współpracuje z Bogiem w stwarzaniu „poprzez przekazywanie życia i jego ochronę”. Jak podkreślał dalej Biskup Krzysztof właśnie do tego człowiek został powołany i z tego jak wykonuje swoje powołanie złoży kiedyś relację. Kończąc homilię Biskup Nitkiewicz mówił „Jeśli podnosi rękę na drugiego, bez względu na to czy chodzi o osobę dorosłą, czy dopiero poczętą i jeszcze nienarodzoną, czy o kogoś złożonego niemocą i cierpieniem, to staje się wówczas sprzymierzeńcem śmierci, grabarzem ludzkiego życia. Myślę, że dzieje się tak, dlatego, gdyż nie jesteśmy wystarczająco świadomi własnej wielkości albo widzimy wielkość w czymś, co tylko pozornie stawia nas na piedestale. (…) Nasza wielkość wynika z tego, że od Boga otrzymaliśmy życie i do Niego, tylko do Niego należymy”. Wsłuchując się w homilię biskupa sandomierskiego mocno w pamięci wyryła się nauka Księdza Biskupa, że nikt nie ma prawa podnieść ręki na ludzkie istnienie.
Po wyznaniu wiary wszyscy, którym bliskie stało się życie nienarodzonych, dokonano aktu podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Pełna poprawna nazwa tego dzieła brzmi: „Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą”. Nie jest to adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki.
Przed dokonaniem uroczystego błogosławieństwa na zakończenie Eucharystii Pasterz wraz z towarzyszącymi mu kapłanami udał się do bocznej nawy, gdzie przed figurą Dzieciątka Jezus odmówił modlitwę do Dzieciątka Jezus.
Rafał Tracz
